در انتهای هر سفر/ در آینه/ دار و ندار خویش را مرور می کنم/ این خاک تیره این زمین/ پا پوش پای خسته ام/ این سقف کوتاه آسمان/ سرپوش چشم بسته ام/ اما خدای دل / در آخرین سفر/ در آینه بجز دو بیکرانه کران/ بجز زمین و آسمان/ چیزی نمانده است/ گم گشته ام کجا/ ندیده ای مرا ؟/ "حسین پناهی"